Қозыбақов Дүйсенбай

       1918 жылдың 1 сәуірінде қазіргі Аманкелді ауданы, № 11 ауылда туған. 1941 жылы Торғай АӘК-нан әскерге шақырылып, соғыста 744 АП қатардағы жауынгер болған. 1941 жылдың желтоқсан айында Ленинград облысындағы Клишин станциясы үшін болған ұрыста жараланып, елге І топтағы мүгедек болып оралған. Көп жыл бойы аудандық ішкі істер блімінде қызмет еткен. 1994 жылы қайтыс болған.

Амангельдинский район

Қойшығұлов Қуантай

       1900 жылы Торғайдың Ақкөл өңірінде дүниеге келген. Ауыл молдасынан сауатын ашқан. Әуелі серіктестікте, кейін ұжымшар мен кеңшарда шопан боп еңбек етті. Әскерге 1943 жылы алынып, елге 1946 жылы оралған. Рязань түбіндегі бір ұрыста жарақат алған. Еркөңілді, көпшіл жан еді. 2 ұл, 1 қызынан тараған ұрпақтары Қостанай қаласы мен Әулиекөл ауданында тұрып жатыр. 1989 жылы туған ауылы – Қарасуда дүниеден өтті.

Джангельдинский район

Қойшыбаев Балғабек

       1905 жылы қазіргі Аманкелді ауданында туған. Әскерге 1942 жылы тамыз айында Торғай АӘК-нан шақырылып, 202 АД құрамында қатардағы жауынгер болып, І Украйна майданында соғысқан. Елге 1945 жылы оралды. «Ерлігі үшін», «Киевті қорғағаны үшін», «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін» және жеңістің мерекелік медальдарымен марапатталған.

Амангельдинский район

Қойшыбайұлы Төлеу

       1925 жылы 1 мамырда Қайғы елді мекенінде 10 шақты жаннан тұратын отбасында дүниеге келген. Сол ауылда 3 кластық білім алған. 1942 жылы Батпаққара әскери комиссариаты Қызыл Әскер қатарына шақыртып, 3 ай арнаулы дайындықтан соң, І Украин майданы, 1321 атқыштар полкінің құрамында Днепр өзенінің маңында соғысқа кірген. 1943 жылдың желтоқсан айында ауыр жарақат алып, жылға таяу емделген.Әскер қатарында 1947 жылға дейін болған. Батыстан бастап Қиыр Шығыста аяқталған. Соғыстан кейінгі жылдары елге аман-есен оралып, туған ауылында мал баққан, сол жерден зейнеткерлікке шыққан. Ұлы Отан соғысына қатысқаны үшін «Москваны қорғағаны үшін» медалімен Отан соысы орденімен және де мерекелік медальдармен марапатталған. Балалары мен немерелері бар. 2004 жылы 1 қаңтарда қайтыс болған.

Наурзумский район

Қонысбаев Өрқара

       1915 жылы қазіргі Аманкелді ауданында туған. Әскерге 1942 жылы Торғай АӘК-нан шақырылып, соғыста 364 АП құрамында бөлімше командирі болған, әскери атағы аға сержант. Жауынгерлік ерлігі үшін Қызыл Жұлдыз, ІІ дәрежелі Отан соғысы ордендерімен, «Ерлігі үшін», «Кавказды қорғағаны үшін» және жеңістің мерекелік медальдарымен марапатталған. Соғыстан кейін Жангелдин, Аманкелді аудандарында сауда саласында көп жылдар бойы жұмыс атқарған. Қайтыс болған.

Амангельдинский район

Қорғанбеков Көпей

       Ұлы Отан соғысының ардагері, ерен еңбегімен танылған ел ағасы 1923 жылы 17 маусымда бұрынғы Торғай облысы, Амангелді ауданы, Қарасу ауылында шаруа отбасында дүниеге келген. Сол туған ауылында өсіп, сол жердегі мектептен алты кластық білім алған. Есейе келе шаруаға араласты, колхозшы болып, еңбек етті. Осылай өмір жалғаса берерме еді, бейбіт елдің аспанын соғыстың қара бұлты торламағанда. Отанға төнген фашистік апатқа қарсы тұруға, кеудені оққа тосуға, от кешіп, жастық шақты қан майданда өткізуге тура келді. Соғыс жылдары, ұрыс жолдары осылай басталған еді. Сұрапыл соғысқа 243 атқыштар полкінің құрамында Украина жерінде кіріскен еді. Талай ұрыстардың белортасында жүрді, жаумен ерлікпен шайқасты. Жеңілісті де, жеңісті де көрді. Майдандас достарынан айырылып, өзі де өлім мен өмірдің арасында жүрген күндері болған. 1943 жылы 4 қыркүйекте Смоленскі түбінде болған соғыста ауыр жарақат алып, госпитальға түскен. Әйтеуір, көрер күндері бар екен, көп емделді, айықты, еліне оралды. Көп ұзамай бейбіт еңбек майданына араласып кетті. Өз ауылы Қарасуда №3 бөлімшеде жылқышы, малшы болды. Еңбекте жоғарғы көрсеткіштерге қол жеткізді, озат атанды, 1954 жылы КПСС мүшелігіне қабылданды. Соғыс жылдарынан қалған белгісі, ордені мен медальдары сақталуда. Оның ішінде Отан соғысы ордені, Кеңес Одағынын Маршалы Жуков Г.К., Украина республикасының медальдары, «Соғыс ардагері» белгісі, Ұлы Жеңіс құрметіндегі медальдары бар. Жас өспірімдерге соғыстағы Совет Әскерлерінің ерліктерін айтып, Отанға сүйіспеншілікпен қарауды, еңбекте алда болуды насихаттап отырған. Жанұясында жұбайы Камиламен алты бала тәрбиелеп өсірді, жетілдірді. Төрт келіні, екі күйеу баласы бар, жиырма екі немересі өсіп келеді. Соғыс және еңбек ардагері 2004 жылы дүниеден өтті.

Костанайский район

Қорғанбеков Көпей

       1923 жылы Қостанай облысы, Аманкелді ауданы, №11 Жаңаталап ауылында туған. Сол жердегі бастауыш мектепте оқыған, «Жаңаталап» колхозында жұмыс істеген. 1942 жылы сәуір айының 6-шы жұлдызында армия қатарына шақырылған. Шұбаркөл қаласында екі айдай әскери дайындықта болып, осы жылдың қараша айында Калининград майданында 243-ші атқыштар полкінің сапында Белый қаласының түбіндегі ұрысқа қатынасады. 1942 жылдың тамыз айында ауыр жарақаттанып, әскери госпитальға түсіп, одан емделіп шыққаннан кейін Карелия майданына жіберіледі. Соғыстың соқпақ жолдарымен содан кейін ІІ Украина майданына келеді. Немістерден Батыс Украинаны азат етіп, Венгрия жеріне қарай бағыт алады. 1943 жылдың күзінде Карпат тауында неміс әскерімен шиеленіскен қатты ұрыс болып, сонда ауыр жарақат алып, 1944 жылдың сәуір айына дейін госпитальда жатып емделіп, осы жылы елге оралады. Елге келген соң колхозда есепші, сатушы және тағы басқа жұмыстар атқарады. Кейін совхоз ұйымдасқанда бас жылқышы болып көп жыл еңбек етіп, 1983 жылы зейнеткерлікке шығады. Жанұясында 6 бала, 21 немере өсіріп, қазір Аманкелді ауданының Қарасу ауылында құрметті ақсақал болып ғұмыр кешіп жатыр.

Амангельдинский район

Қоржықаев Күзембай

       1922 жылы Қостанай облысы, Аманкелді ауданы, №13 ауылда туған. 1941 жылы желтоқсан айында Ұлы Отан соғысына Аманкелді ауданынан шақырылған. 1942 жылдың ақпан айынан шілде айына дейін 520 атқыштар полкі, 167 атқыштар дивизиясы, Оңтүстік-батыс және Воронеж фронттарында болған, содан жарақаттаннып, қырқүйек айының соңына дейін Тамбов облысы, Мичуринск қаласы №1112-ші эвакогоспитальде емделген. 1942 жылдың қыркүйек айынан Брянск, Орталық, ІІ Белорус майдандарында, 48 Армияның 142 жеке атқыш ротаның құрамында соғысты, сержант, бөлімше командирі болды. 1947 жылы қараша айында әскерден босатылып, елге келген. Сол жылдан 1950 жылдың маусымына дейін Аманкелді ауданы «Қазақстанның 15 жылдығы» колхозының жұмысшысы, Алғабас ауылының сатушысы, №12 ауыл Советінің хатшысы болды. Кейін 8,12,13 ауылдарының почта бөлімдерін басқарған. Ал 1965 жылдың мамыр айынан 1982 жылдың қаңтар айына дейін Науырзым ауылының почта бөлімін басқарып, зейнеткерлікке шықты. Ұлы Отан соғысында І және ІІ дәрежелі Отан соғысы орденімен, «Ерлігі үшін» медалімен және мерекелік медальдармен марапатталған. «Еңбек ардагері» медалінің иегері. Әйелі екеуі 3 ұл, 2 қыз тәрбиелеп өсіріп, 9 немере сүйген бақытты жандар. 1992 жылы наурыз айында дүниеден өтті.

Наурзумский район

Қоржынбаев Байжан

       1898 жылы Қарамеңді ауылында дүниеге келді. 1941 жылы Ұлы Отан соғысы басталысымен көппен бірге майданға аттанды. Соғыстың басынан аяғына дейін болып, Сталиградтан Берлинге дейін барды, елге 1945 жылы оралған. «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін», «Ерлігі үшін», «Варшаваны азат еткені үшін», «Берлинді алғаны үшін», «Ерлік еңбегі үшін. Владимир Ильич Лениннің туғанына 100 жыл толуы құрметіне» медальдарымен марапатталған. Соғыстан кейін Науырзым мемлекеттік қорығында қызмет істеді.1980 жылы сексен екі жасында Қарамеңді ауылында қайтыс болды. Өмірлік жолдасы Балсұлу екеуі үш ұл тәрбиелеп өсірді, қазіргі кезде 10 немересі, 4 шөбересі Науырзым өңірінде өмір сүріп жатыр.

Наурзумский район

Қоржынов Қанен

       1906 жылы қазіргі Қостанай облысы, Аманкелді ауданы, №4 Елтай ауылында дүниеге келген. Сол жердегі бастауыш мектептен 4-сыныптық білім алып, Тельман колхозында есепші болып жұмыс істеген. 1942 жылдың 22 маусым айында әскер қатарына шақырылып, Челябі облысының Шұбаркөл қаласында әскери дайындықта болғаннан кейін 261-ші атқыштар полкі құрамында Солтүстік-Батыс майданында Великие Луки қаласы түбіне алғашқы рет соғысқа кіреді. Украина, Чехославакия, Польша елдерін жаудан азат соғыстарында болады. 1944 жылы Одер өзенінен өтудегі шайқаста денесі төрт жерден жараланып, Тула қаласындағы №5383 госпиталінде ұзақ емделіп, сол жылдың желтоқсан айында әскер қатарына жарамсыз болып елге оралады. Соғыстағы ерлігі бағаланып «Ерлігі үшін» медалімен, І дәрежелі Отан соғысы орденімен және көптеген медальдармен марапатталған. Елге келіп, жарасынан айыққаннан кейін, осы аудандағы 8 март, «Чапаев» колхоздарында есепші болып жұмыс істеген. Ауданда совхоздар ұйымдасқанда «Коммунизм жолы» совхозында зейнеткерлікке шыққанға дейін кассир болған. Зайыбы Орынбасар екеуі көп жыл өмір сүріп, ұл-қыздарынан 42 немере, 20 шөбере сүйген. 1982 жылы қайтыс болды.

Амангельдинский район