Есмағанбетов Мұхамедияр

       1920 жылы туған. Албарбөгет жеті жылдық мектебінде оқыған. 1941 жылы басталған Ұлы Отан соғысына қатынасып, алдымен Брянск бағытындағы 516, 520 атқыштар полктерде болды. 1942 жылы Воронеж бағытындағы шайқасқа, Дон өзенінің бойындағы ірі ұрыстарға қатысқан. Сондағы тамыз айындағы шайқаста сол жақ иығына снаряд ұшқыны тиіп, ауыр жараланды. Күрделі операциядан кейін, Новосибирскіден Алтай өлкесінің Шипановскі госпиталіне жатқызылды. Ауыр жаралы қатарында 1942 жылдың қазан айында елге жіберілді. Оралған соң Қостанай облысы, Амангелді аудандық халық сотына хатшы, кейін орындаушы болып 1945 жылға дейін қызмет атқарды. 1946 жылы Торғай аудандық прокуратурасына хатшы болып, кейін денсаулығына байланысты қазіргі Жангелдин ауданы, Албарбөгет ауылдақ кеңесіне хатшы болып, 1956 жылға дейін қызмет атқарды. Кейінгі жылдары Айырқұмда «Қызыл отау» меңгерушісі, Албарбөгет ауылдық кеңесінің төрағасы, Айырқұм фермасы партия ұйымының хатшысы, кітапхана меңгерушісі болып жұмыс істеді. 2006 жылдың мамыр айында қайтыс болды. Зайыбы Қуаныш Бірлікбайқызы, 4 ұл, 5 қыз және 23 немересі бар. Жеңістің 45, 50, 55, 60-жылдық мерейтойы кезеңдерінде алған медальдары бар. Ел тарихын, халық өнерінің насихатшысы, бүкіл елге танымал жырау болатын.

Джангельдинский район

Есмағанбетов Серікбай

       1920 жылы қаңтардың 15-де Қостанай облысы, Аманкелді ауданы, Ағайдар деген ауылда туған. 1942 жылы Аманкелді орта мектебінің 10-шы сыныбында оқып жүрген кезінде әскерге шақырылады. Свердловск облысы, Ірбіт-Вершина селосында жасақталып жатқан 618-ші атқыштар дивизиясы, 615-ші атқыштар полкінің құрамында әскери дайындықтан өтіп, Украина майданында ұрысқа қатынасады. Жеңіл жараланып, дала госпиталінде емделіп, ұрысқа қайта кіріседі. Кейін Оңтүстік Украина майданы құрамында жүріп, Курск, Тула, Орел қалаларын азат етуге қатынасты. 1943 жылдың тамызының 20 күні екінші рет жараланып, содан Ташкент қаласындағы соғыс госпиталінде емделіп, 4 айдан кейін комиссия шешімі бойынша елге қайтарылады. Колхозда әртүрлі жұмыстар істеп, 1945-1949 жылдары Алматыдағы Абай педагогикалық институтын бітіреді. Аманкелді орта мектебінде тарих пәнінің мұғалімі, мектептің оқу ісін басқарушы, мектеп директоры қызметтерін атқарып, зейнеткерлікке шығады. 4 ұл, 2 қызы бар.

Амангельдинский район

Есмағанбетов Төлеген

       1906 жылы Ақкөл аумағында өмірге келген. 1942 жыл мен 1945 жылдар аралығында Отан соғысына қатынасты. Закарпатье жерінде жарақат алған. Елге келісімен әуелі жылқышы, кейін шопан, бақташы боп еңбек етті. Дүниеден 1982 жылы өтті. Еңбекқор, кісіге қайырымы мол, көпшіл адам болатын. Екі ұл, төрт қызынан қазір біраз немере, жиендері бар. Баласы Ақансері ауаткомда төрағасының орынбасары, кеңшар директоры жұмыстарын абыройлы атқарды. Қазір Алтынсарин ауданында жауапты қызметте. Басқа балалары да атасы атына кір келтірмей, әр салада еңбек етуде.

Джангельдинский район

Есмагамбетов Каби

       Родился в 1914 году, уроженец с. Карасу Карасуского района Костанайской области. Участник Великой Отечественной войны с июня 1941 года по май 1945. Воевал в составе стрелкового полка. Стрелок. Демобилизован в 1945 году. Награды: медали «За боевые заслуги», «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941-1945 гг.», юбилейные медали. Умер.

Карасуский район

Есмаилов Ануарбек

       Род. в 1920г. Год службы:1945г. Участник боев на Дальневосточном ф-те в составе 295 МСП 57 МСД. Воинское звание – старшина роты, артиллерист. Награжден орденом Отечественной войны 2-й ст., медалью «За победу над Японией».

г.Костанай

Есмолдин Абылай

       Родился 17 июня 1909 году в поселке Карасу Кустанайской области. Призван в армию 15 ноября 1942 года. На фронте воевал в составе 523 отдельного пушечного артиллерийского дивизиона. Демобилизовался в 1945 году. Был награжден медалью «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941-1945 гг.», 5 юбилейными медалями. После войны жил в поселке Елтай Тарановского района и работал чабаном. Умер 28 апреля 1997 года и похоронен в городе Костанае Костанайской области.

Тарановский район

Есмурзин Абил

       Родился в 1912 году, с. Асанкайгы ныне Наурзумского района. Трудовую деятельность начал в 1926 году рабочим в колхозе им.Сталина. В 1933 году переехал в колхоз им. Молотова, работал секретарем сельского Совета. В 1941 году ушел на фронт, участвовал в боях под Харьковым стрелком 501 СП. С января по май 1942 года в партизанском отряде, был ранен. После войны работал в родном селе рабочим. С 1950 года налоговым агентом Новонежинского сельского Совета, рабочим Чернышевского совхоза, продавцом Новонежинского сельпо, чабаном, ст. чабаном, ветсанитаром, зоотехником, водовозом тракторной бригады, бригадиром животноводства 3 отделения Новонежинского совхоза. В 1973 году вышел на пенсию, с супругой Акбигаш воспитали 5 детей. Награды: орден Отечественной войны II степени, медаль «За доблестный труд», шесть юбилейных медалей. Умер 5 июня 1999 года. Похоронен в с. Миалы.

Аулиекольский район

Есмухамбетов Газиз

       Есмухамбетов Газиз родился в 1923 году в г. Джетыгаре. Призван в СА в июне 1942 года. Воевал на Центральном, Калининском, Воронежском, 1 Украинском, 1 Белорусском фронтах. Служил рядовым 858 отдельной-телеграфной строительной роты, 1-й-гвардейской танковой армии. За боевые действия на фронтах Великой Отечественной войны награжден орденами Отечественной войны 1 степени, Красной Звезды, медалями: «За отвагу» - дважды, «За боевые заслуги», «За освобождение Беларуссии», «За освобождение Варшавы», «За взятие Берлина», «За победу над Германией в ВОВ 1941-1945 г.г.», шестью юбилейными, Ветеран труда, «За трудовое отличие». Награжден многими Почетными Грамотами и Благодарностями. был хорошим семьянином, примерным и отзывчивым дедушкой. Умер и похоронен в г. Джетыгаре.

Житикаринский район

Есниязов Тулеген

       Родился в 1925 году в селе Миалы Семиозерного района. Образование 4 класса. С 17 января по 15 июля 1944 года участвовал в боях в составе 255-го стрелкового полка снайпером, был ранен. После госпиталя вернулся на фронт, войну закончил в Германии. В 1950 году переехал в поселок Кушмурун Семиозерного района. Работает стрелком команды №1, стрелком военизированной охраны. С 1985 года на пенсии. С супругой воспитали 6 детей, 10 внуков, 3 правнука. Награды: орден Отечественной войны II степени, медали «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941-1945 гг.», «За трудовую доблесть», «За доблестный труд в Великой Отечественной войне 1941-1945 гг.», «Ветеран труда», семь юбилейных медалей.

Аулиекольский район

Есов Кайса

       Родился в 1913 году в ауле Есмырза. Участвовал в Великой Отечественной войне с 1942 по 1945 год. После войны работал скотником, бригадиром животноводства. Умер в 1969 году.

Узункольский район