Шерстнёв Клеоник Александрович

       Шерстнёв Клеоник Александрович, старшина 1 статьи, служил боцманом в 1 севастопольской бригаде торпедных катеров в/ч 27078 с ноября 1943 г. по сентябрь 1945 г.

Житикаринский район

Штаньковский Константин Софронович

       Бывает же такое – живет среди нас человек, обыкновенный, скромный. Ничем особенным не выделяется, о себе ничего не рассказывает. И вот узнаешь, что он прошел всю войну, защищал Сталинград, сражался на Курской дуге, освобождал Венгрию, Чехословакию. Так и я совершенно случайно узнал, что мой сосед Штаньковский Константин Софронович был участником Великой Отечественной войны. …27 армия, в которой он служил, обороняла Полтаву, Харьков. С тяжелыми, кровопролитными боями наши войска отступали. На левом берегу Волги формировались. Армия вошла в состав Юго-Западного фронта. 24 октября 1942 года Волжская флотилия перебросила ночью 27 армию в Сталинград. Константин Софронович находился в 35 гвардейском стрелковом корпусе. Этот корпус защищал Кировский район. Вот что об этом рассказывает сам ветеран, участник боев за город на Волге. - Сталинград… в те дни здесь был настоящий ад. Немцы яростно атаковали. Буквально не было живого места, все горело. Над городом день и ночь стоял густой черный дым. Самолеты противника бомбили по восемь и более часов в сутки. Бои шли за каждый квартал, за каждую улицу, за каждый дом. На домах, на балконах, буквально везде где можно было писать, были слова: «За Волгой для нас земли нет!», «Сталинград не отдадим!», «Ни шагу назад!». 27 армия понесла большие потери, ее отвели на отдых, где вновь сформировали, и в июле 1943 года перебросили на фронт, где ей пришлось освобождать Белгород, Харьков. Константин Софронович участвовал и в Корсунь-Шевченковской операции, освобождал Кировоград, Румынию, Венгрию, Австралию, Чехословакию. Спрашиваю: что же Вам больше всего запомнилось? - Пожалуй, оборона Сталинграда и битва в Венгрии у озера Балатон. Тогда наша армия входила в состав Третьего Украинского фронта. У озера Балатон немцы сосредоточили большую группировку войск. На этом участке они хотели любой ценой сдержать наступление наших войск, втянуть их в оборонительные бои, а потом нанести контрудар. Шли очень тяжелые для нас оборонительные бои. Атаки врага были почти беспрерывными. Иногда шло более 50 танков. Врагу удалось на отдельных участках вклиниться в оборону нашего корпуса. Но большего он добиться не мог. Силы его иссякали, и через несколько дней наш фронт перешел в наступление. После этой битвы Военный совет фронта отметил лучшие соединения и части армии. Среди отмеченных был и 35-й гвардейский стрелковый корпус генерал-лейтенанта Горячева, в котором сражался Штаньковский. В победоносных боях он прошел большой боевой путь – от Сталинграда до Праги. За боевые заслуги Константин Софронович имеет награды: орден Красной Звезды, медали «За боевые заслуги», «За оборону Сталинграда», «За взятие Будапешта»… Вот и все, что я хотел рассказать о рядовом 35 гвардейского стрелкового корпуса, славном защитнике нашей Родины.

Житикаринский район

Шушаков Пётр Антонович

       Шушаков Пётр Антонович, младший сержант, воевал в 579 стрелковом полку 209 стрелковой дивизии с августа 1945 г. по сентябрь 1949 г.

Житикаринский район

Щербинин Михаил Трофимович

       Щербинин Михаил Трофимович, старший лейтенант, воевал в 310 стрелковой дивизии 60 стрелковом полку, 65 стрелковой дивизии с января 1944 г. по сентябрь 1945 г.

Житикаринский район

Ғабдуллин Жабағы

       1925 жылы Аманкелді ауданы, Жаңаталап ауылдық кеңесінде туған. Әскерге 1943 жылы наурызда Торғай АӘК-нан шақырылып, соғыста 329 жеке атты әскер ротасында 208 СД құрамында қызмет еткен. Жауынгерлік Қызыл Жұлдыз орденімен, 4 медальмен марапатталған. Әскерден 1945 жылы маусымда босап келіп, жұмыс істеп, қайтыс болған.

Амангельдинский район

Ғайсин Әнуарбек

       1910 жылы қазіргі Аманкелді ауданының Бүйректал ауылында туған. 1942 ж. Торғай АӘК нан әскерге шақырылып, соғыста 954 АП құрамында қатардағы жауынгер болған. Жауынгерлік бес медальмен марапатталған. Әскерден 1945 жылдың мамырында босап елге келіп, жұмыс істеп, қайтыс болған.

Амангельдинский район

Ғалиасқарова Майжиған Ғаллиулқызы

       Ұлы Отан соғысының ардагері. Үшінші Украин майданындағы төртінші гвардиялық полкінде, 135 атқыштар корпусында жаумен шайқасты. Бейбітшілік жылдары зейнетке шыққанша аудандық тұрмыс қызметін көрсету комбинатында химиялық тазалаушы болып жұмыс істеді. Көпжылдық еңбегі үшін «Еңбек ардагері» медалімен марапатталды. Соғыстағы наградалары: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін» медалі және мерекелік медальдары.

Денисовский район

Ғалиев Рашид

       1923 жылы Қостанай облысы, Аманкелді ауданының №4 ауылында туған. Ұлы Отан соғысына 1941 жылдың қазан айында алынып, Ташкент қаласындағы телеграфистер дайындайтын мектепті бітіргеннен кейін, Калининград майданында 17-ші танк полкінің штабында радиобайланыс станциясында бастық болған. Осы полкте Воронеж майданы, Курск доғасы бағытындағы соғыста ерлікпен шайқасқаны үшін жауынгерлерді үкімет алғысына ұсынғанда, Р.Ғалиевке «Ерлігі үшін» медалі тапсырылып, КПСС қатарына қабылданған. 1943 жылдың шілде айында 17-ші полк І Украин майданы құрамына өтіп, 69-ші гвардиялық танк бригадасы атанады. 1 қаңтар 1944 жылы Конотоп қаласы үшін ұрыстағы ерлігіне Қызыл Жұлдыз ордені беріледі. Осы жылы танк полкі Висла өзенінен өтіп, Тернополь қаласын жаудан азат етуде көрсеткен ерлігі үшін біздің жерлесіміз 3 дәрежелі Даңқ орденімен, Потсдам бағытындағы шайқаста ІІ дәрежелі Отан соғысы орденімен марапатталады. 1945 жылдың 20 қаңтарында аяғынан ауыр жараланып, Куйбышев қаласындағы госпитальде жатып емделіп, соғыс мүгедегі болып елге оралады. 1946 жылдан өмірінің соңғы күндеріне дейін есеп қызметінде көп жыл еңбек етеді. Бейбіт жылдары Отан соғысы жеңісінің мерекелік медальдарымен марапатталған.

Амангельдинский район

Ғалымов Қабыкен

       1910 жылы қазіргі Қостанай облысы, Жангелдин ауданы, Шеген аулында өмірге келген. Әуелі серіктестікте, кейін ұжымшарда жұмыс істейді. 1942 жылы ақпанда әскерге алынған. Әуелі Калинин, кейін Украина майданында 11-ші кавалистер полкінің жауынгері ретінде талай шайқастарға қатынасқан. 1945 жылы қарашада елге оралған. Соғыс ардагері Жеңістің, Қарулы Күштердің атаулы жылдарында мерекелік медаль-белгілерімен атап өтілді, «Ерлігі үшін», Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуковтың медальдары бар. Жұбайы Жұпан кейуана екеуі Айдар атты ұл өсірді, одан 11 немере сүйді. Қабекең қарт 1998 жылы дүниеден өтті.

Джангельдинский район

Құдабаев Ахметжан

       1905 жылы 9 наурызда 13 ауылда, қазіргі Дәмді ауылында дүниеге келген. Еңбекке ерте араласқан, 20-21 жас шамасында Ынталы деген жерде басқарма болып қызмет атқарған. 27 жасында үйленеді. 1942 жылы Қызыл Әскер қатарына алынып, мамыр айында соғысқа аттанады. Шайқас кезінде екі жерден жарақат алып, емделіп шығып, майданға қайта оралған. Екінші рет ауыр жарақаттанғаннан кейін госпитальға түседі. 1943 жылы комиссияның шешімі бойынша соғысқа жарамағандықтан, елге жіберіледі. Жұмысқа жарап, денсаулығы жақсарған соң, Ынталыға бригадир етіп тағайындалды. Дүкенде сатушы болып та жұмыс істеген. Еңбек Қызыл Ту орденімен, Жеңістің мерекелік медальдарымен, Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуковтың медалімен марапатталған. Жұбайы Мұңсыз екеуі 9 бала тәрбиелеп өсірген. 1983 жылы наурыз айында қайтты.

Наурзумский район