Теличко Николай Кузьмич

       Теличко Николай Кузьмич, рядовой, воевал в 5 танковой бригаде (отдельный), 3 МС батальона 5 ММД с августа 1944 г. по ноябрь 1944 г.

Житикаринский район

Ткач Пётр Михайлович

       Ткач Пётр Михайлович, сержант, воевал командиром стрелкового отделения 310 стрелковой дивизии с июля 1941 г. по сентябрь 1941 г.

Житикаринский район

Ткачёв Михаил Георгиевич

       Ткачёв Михаил Георгиевич, старший лейтенант, воевал в 10 отд. разведочном батальоне 1 танкового корпуса, механик-водитель, с сентября 1942 г. по февраль 1943 г.

Житикаринский район

Тургумбаев Мухамеджан

       Тургумбаев Мухамеджан, рядовой, воевал в 37 отд. ж.д.батальоне с 1942 г. по 1948 г.

Житикаринский район

Черемных Михаил Григорьевич

       Майор, заместитель начальника штаба 957 отдельного самоходного полка, 158 т. б., 141 т. б., служил с марта 1942 года по май 1945. В Джетыгаре Михаил Григорьевич Черемных работал в редакции газеты «Джетыгаринский рабочий», впоследствии переименованной в газету «Авангард», корреспондентом, затем заместителем редактора. Это был интеллигентный, тактичный человек, очень образованный. Он и его супруга Нина Сергеевна Черемных, заслуженный геолог Казахской ССР, много сделавшая по разведке месторождений асбеста, целью своей жизни считали не обогащение, а собирание книг – художественных произведений и научной литературы. Поэтому они были компетентны во многих областях, общаться с Михаилом Григорьевичем было всегда интересно. Причём, он не показывал своего превосходства, но и не терпел унижений. Его материалы в газете отличались тонкой иронией, всегда били в цель, за что его кое-кто не любил. Вот для примера цитата из его статьи «Опасное спокойствие» ( «Авангард», 9 октября 1965 года): «Поезжайте в Красноармейский совхоз. Вот где с подготовкой к зимовке скота такая печальная картина, что хочется рвать на себе седые кудри… А прораб А. М. Уразбахтин и директор А. А. Юнаков, с беззаботной ангельской улыбкой признавая, что дела некудышние, даже занимаясь самобичеванием прямо-таки с младенческим откровением, никаких мер не принимают». И будучи на пенсии, он писал хлёсткие статьи и фельетоны о промахах в начальный период перестройки. В последние годы Михаил Григорьевич с рвением работал на своей даче. Как истинный сибиряк он в Казахстане выращивал кедры, всё ждал, когда они дадут плоды, но не дождался – уж очень долго кедр взрослеет. Сначала ушла из жизни его жена после того, как несколько лет была парализованной, потом неожиданно, пребывая постоянно на ногах, умер он. Их сын Игорь Михайлович, капитан дальнего плавания, прибывший на похороны отца, библиотекой и богатым архивом матери по изучению хризотил-асбеста распорядился по-своему.

Житикаринский район

Щербинин Михаил Трофимович

       Щербинин Михаил Трофимович, старший лейтенант, воевал в 310 стрелковой дивизии 60 стрелковом полку, 65 стрелковой дивизии с января 1944 г. по сентябрь 1945 г.

Житикаринский район

Ғалиасқарова Майжиған Ғаллиулқызы

       Ұлы Отан соғысының ардагері. Үшінші Украин майданындағы төртінші гвардиялық полкінде, 135 атқыштар корпусында жаумен шайқасты. Бейбітшілік жылдары зейнетке шыққанша аудандық тұрмыс қызметін көрсету комбинатында химиялық тазалаушы болып жұмыс істеді. Көпжылдық еңбегі үшін «Еңбек ардагері» медалімен марапатталды. Соғыстағы наградалары: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін» медалі және мерекелік медальдары.

Денисовский район

Ғалымов Қабыкен

       1910 жылы қазіргі Қостанай облысы, Жангелдин ауданы, Шеген аулында өмірге келген. Әуелі серіктестікте, кейін ұжымшарда жұмыс істейді. 1942 жылы ақпанда әскерге алынған. Әуелі Калинин, кейін Украина майданында 11-ші кавалистер полкінің жауынгері ретінде талай шайқастарға қатынасқан. 1945 жылы қарашада елге оралған. Соғыс ардагері Жеңістің, Қарулы Күштердің атаулы жылдарында мерекелік медаль-белгілерімен атап өтілді, «Ерлігі үшін», Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуковтың медальдары бар. Жұбайы Жұпан кейуана екеуі Айдар атты ұл өсірді, одан 11 немере сүйді. Қабекең қарт 1998 жылы дүниеден өтті.

Джангельдинский район

Құдабаев Ахметжан

       1905 жылы 9 наурызда 13 ауылда, қазіргі Дәмді ауылында дүниеге келген. Еңбекке ерте араласқан, 20-21 жас шамасында Ынталы деген жерде басқарма болып қызмет атқарған. 27 жасында үйленеді. 1942 жылы Қызыл Әскер қатарына алынып, мамыр айында соғысқа аттанады. Шайқас кезінде екі жерден жарақат алып, емделіп шығып, майданға қайта оралған. Екінші рет ауыр жарақаттанғаннан кейін госпитальға түседі. 1943 жылы комиссияның шешімі бойынша соғысқа жарамағандықтан, елге жіберіледі. Жұмысқа жарап, денсаулығы жақсарған соң, Ынталыға бригадир етіп тағайындалды. Дүкенде сатушы болып та жұмыс істеген. Еңбек Қызыл Ту орденімен, Жеңістің мерекелік медальдарымен, Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуковтың медалімен марапатталған. Жұбайы Мұңсыз екеуі 9 бала тәрбиелеп өсірген. 1983 жылы наурыз айында қайтты.

Наурзумский район

Құлмағамбетов Аққали

       1924 жылы Албарбөгет ауылында туған. Әскерге 1942 жылы тамызда алынған. 169 атқыштар дивизиясында бөлімше командирі болған. 1946 жылдың сәуірінде елге оралған. Соғыста «Ерлігі үшін», «Берлинді алғаны үшін», «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін», «Варшаваны азат еткені үшін» медальдарымен, ІІ дәрежелі Отан соғысы орденімен марапатталған. Ұжымшарда есепші, кеңшарда бөлімше шаруашылық басқарушысы жұмыстарын істеген. Соғысқа қатынасушы ретінде Жеңістің, Қарулы Күштердің атаулы жылдарында мерекелік медаль-белгілермен атап өтілді. Өзі дүниеден 1980 жылдары өтті. Ұрпақтары Қостанай, Арқалық, Торғай қалаларында өмір сүруде.

Джангельдинский район