Кәрімбаев Сатыбалды

       1910 жылы қазіргі Аманкелді ауданында туған. Торғай АӘК-нан әскер қатарына 1942 жылдың наурыз айында шақырылып, соғыста 913 арт. полкте зеңбірек көздеушісі болған. 1943 жылы Эстониядағы Долгая Нива деревнясы үшін болған ұрыста жараланып, елге оралған. Қайтыс болған.

Амангельдинский район

Көбеев Омар

       1906 жылы Торғайдың Ақкөлінде туған. Сауатын ауыл молдасынан ашқан. Әуелі серіктестік, кейін ұжымшарда еңбек еткен. 1941 жылы Торғай әскери комиссариаты армияға жіберген. Курск доғасына, Украина майданында қатысқан. 1945 жылы елге оралған. Келген жылдан бастап ұжымшарда шопан боп еңбек етті. 1957 жылы Мәскеуде Бүкілодақтың көрмеге қатынасты. 1964 жылы қайтыс болды. 4 ұлынан өрбеген немере, 4 шөберелері бар. Олардың қатарында мал мамандары, жоғары білімді медицина саласының қызметкері бар. Балалары да марқұм әкесі сияқты елге беделді, жұмыстарында табыс биігінен көрініп жүр.

Джангельдинский район

Көбенов Абдрахман

       1918 жылы қазіргі Қостанай облысы, Аманкелді ауданына қарасты Ұзынқоға деген жерде дүниеге келген. 1941 жылы армия қатарына шақырылып, Орынбор облысының Бузулук қаласындағы кіші командирлер дайындайтын мектепке жіберіледі. Оқуын бітірген соң 1942 жылдың мамыр айында танкке қарсы зеңбірек взводының командирі етіп тағайындалды. 62-ші Армия құрамындағы 98-ші атқыштар дивизиясы Сталинград майданына жіберіледі. Біздің жауынгер соғыста берген антына берік болды, жаумен жан аямай айқасты. Оның взводы бір күнде немістің 20 танкісі бар бір полктай жаяу әскеріне қарсы тұрып, бір адымда шегінбестен қорғана білді, жеңіске жетті. Гвардия кіші лейтенант Абдрахман Көбенов соғыстағы ерлігі үшін Қызыл Жұлдыз орденімен, «Сталинградты қорғағаны үшін», «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін» және тағы басқа мерекелік 6 медалімен марапатталған. Елге жеңіспен оралғаннан кейін зейнеткерлікке шыққанша мектептерде мұғалім болып, шәкірттер тәрбиеледі. Қайтыс болды, артында ұл, қыз және немерелері бар.

Амангельдинский район

Көрпебаев Сақан

       Қазіргі Әулиекөл ауданына қарасты Мақсұт ауылында 1909 жылы туған. 1941 жылы соғысқа аттанып, 1943 жылы маңдайынан жаралы болып қайтып келді. Ауылға оралған соң, 1948 жылға дейін Таран ауданы Қайыңдыкөл колхозында мал шаруашылығының бригадирі болған, артынан 1956 жылға дейін Кіндіксай колхозында жылқышы-қойшы болып істеді. 1956-1970 жылдары Қоржынкөл колхозында, Вачасов атындағы совхозда мал шаруашылығында жұмыс істеп, зейнетке шықты. 1980 жылы қайтыс болды. Балалары, немерелері бар.

Аулиекольский район

Көрпебаев Шүкір

       1906 жылыТорғайдың Ақмырза қонысында дүниеге келген. Сауатын ауыл молдасынан кейін САУЖОЙда ашқан. Әуелгі кезде серіктестікте, соңынан ұжымшарда еңбек еткен. Әскерге 1941 жылы алынған. Жаяу әскер қатарында Сталинградты қорғауға, Курск доғасындағы алапат ұрыстарға қатысып үш рет жараланған. Мүгедектігіне байланысты елге оралып 1 Май ұжымшарында тракторист болып істеген. Аудандағы алғашқы механизаторлардың бірі, 1966 жылы зейнетке шықты. Соғыс кезінде, кейін бейбіт еңбекте алған наградалары бар. Ұлы Отан соғысына қатысушы ретінде мерекелік медаль, белгілермен марапатталған. 1991 жылы Сужарған ауылында дүниеден өтті. Ұл-қыздарынан өрбіген немере, шөберелері бар.

Джангельдинский район

Көшербаев Байдір

       1920 жылы шілде айының 10 күні Қостанай облысы, Аманкелді ауданы, Мұқыр ауылында дүниеге келген. Білімі бастауыш. Колхозда жұмыс істеген. 1943 жылдың 15 ақпанында әскерге алынып, Шұбаркөлде бір ай дайындықтан өтіп, 96 атқыштар полкінде Сталинградты жау қолынан азат ету үшін қырғын соғысқа араласып кетеді. Сол кезде аяқтан жараланды, Куйбышев қаласындағы госпитальда 3 ай жатып, сауыққан соң Сталинградтың батыс жағынан қайта соғысқа кірісті. Содан кейін Орлов, Курск, Тула қалаларын азат ету ұрыстарына қатысқан. 1944 жылы Польшаны азат ету ұрысында екінші рет аяқтан және қолдан ауыр жарақат алып, госпитальда емделіп, әскер қатарына жарамсыз деп армия қатарынан босаған. Отан соғысының 2 топтағы мүгедегі. ІІ дәрежелі Отан соғысы орденінің иегері және мерекелік 6 медальдармен марапатталған. Соғыстан елге оралғаннан кейін Аманкелді ауданынын Иманов атындағы, кейін «Родник» совхозында аға шопан болды. Бейбіт жылдары жасаған ерең еңбегі үшін Қазан революциясы, Еңбек Қызыл Ту ордендермен марапатталған. Үш ұлы, үш қызы бар. Қазір елге сыйлы ақсақал.

Амангельдинский район

Кабалаков Мухаммед Ибраевич

       Родился в 1926 году в п.Тимирязево Урицкого, ныне Сарыкольского района Костанайской области. Воевал в составе 47 стрелкового полка 15 стрелковой дивизии. В мае 1945 года демобилизовался и вернулся домой. Награжден боевыми и юбилейными медалями.

Сарыкольский район

Кабаненко Алексей Макарович

       Род. в 1913г. Годы службы:1941-1942гг. Участник боев на Северо-Западном ф-те в составе 949 артполка. Род войск - артиллерия. Воинское звание – гв. ст. сер-нт, командир отделения. Награжден орденом Отечественной войны 2-й ст., медалями: «За отвагу», «За победу над Германией».

г.Костанай

Кабанин Алексей Федорович

       Алексею Федоровичу Кабанину, шедшему фронтовыми дорогами с 1941 года и до окончания Великой Отечественной, многое повидавшему на этом жестоком пути, памятнее всего форсирование Волги. Переправу фашисты осыпали сильным артиллерийским огнем. Невозможно было выкроить момент, чтобы перебраться на другой берег – враг обстреливал непрерывно. Группами отходили лодки, но далеко не все достигали цели. И вот погрузилась часть роты, в которой служил Алексей Федорович. Одна за другой, сбитые врагами лодки, тонут в реке, окрашивая воду кровью солдат. Из этой группы только одна добралась до противоположного берега, в ней находился и старший сержант А.Ф. Кабанин. А бой продолжался и на новом берегу Волги. Тогда Алексей Федорович был контужен. Он участвовал в обороне городов Москвы, Ленинграда, а также в великой Сталинградской битве. Кабанин освобождал города Прибалтики – Таллин, Ригу, Вильнюс, пересек границу Советского Союза, дошел до Праги. За мужество и отвагу, проявленные в боях, он награжден боевыми орденами и медалями. В июне 1945 года Алексей Федорович, уроженец Горьковской области, участвовал в Параде Победы. После этого события его сразу отправили на Дальний Восток, на борьбу с японцами. А в сентябре Япония уже капитулировала, и солдат Кабанин демобилизовался. Вернулся он в родную деревню Лукояново, стал опять, как и до войны, работать бригадиром. Была в его жизни казахстанская целина, работа в Житикаре. Алексей Федорович еще трижды принимал участие в парадах в г. Москве – два раза - посвященных Октябрьской революции и один – на праздновании 1 Мая.

Житикаринский район

Кабанов Иван Сергеевич

       Родился 12 октября 1923 года в Пензенской области, Сердобском районе, село Дубовка. В армию был призван Сердобским райвоенкоматом в сентябре 1942 года. Служил в артиллерийско–зенитном полку в звании старшего сержанта. Воевал на І Украинском фронте. Награжден медалями «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941-1945 гг.», «За боевые заслуги», юбилейными медалями. Демобилизован в 1947 году. После окончания войны работал водителем в АТУ в ССГПО. За время работы был награжден медалями и почетными грамотами. Является ветераном труда.

г.Рудный